همه چیز درباره کره

احتمالا باید بدانید کارائوکه چیست اما شاید کسانی باشند که تا به حال اسم آن را نشنیده باشند. به همین دلیل ابتدا طریقه شکل گرفتن کارائوکه و سپس به وضعیت کارائوکه در کره می پردازم.

کارائوکه ابتدا در ژاپن شکل گرفت. کلمه کارائوکه که از دو واژه ژاپنی "kara" به معنی "خالی" و "okesutora" به معنی "ارکستر" تشکیل شده است. کارائوکه بنا به عقیده ی بسیاری در سال 1971 توسط یک موسیقیدان ژاپنی به نام دایسوکه اینوئه (Daisuke Inoue) که اهل شهر کوبه ی ژاپن بود، به وجود آمد. و در سال 1980 در دیگر نقاط شرق و جنوب شرق آسیا گسترش یافت.

کارائوکه به این صورت است که آهنگی که جزو آهنگهای مشهور یا فولکور در یک کشور است،پخش می شود و در یک صفحه تلویزیون یا ال سی دی شعر آن آهنگ نمایش داده می شود.

در کشور کره به کارائوکه "نوربانگ"، "노래방"، می گویند که به معنی "سالن آهنگ" است. در کره کارائوکه ها یا همان نوربانگ ها به صورت مجموعه ای از سالن ها و یا اتاق هایی است که برای استفاده از آن باید به صورت ساعتی بهایی پرداخت کرد. به این صورت هم ایمن تر و هم راحت تر است چون دیگر کسی مزاحم نمی شود. امروزه در نوربانگ های کره ای علاوه بر آهنگهای کره ای آهنگهایی به زبانهای دیگر از جمله زبانهای ژاپنی، آمریکایی، چینی و ویتنامی نیز ارائه می شود.

خواندن در یک نوربانگ یا کارائوکه برای کره ایها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. یکی از دلایل آن این است که با این کار، خود را از غرق شدن در زندگی روزمره نجات می دهند. دیگر این که بعضی با این کار صدای خود را می آزمایند و آن را صاف تر می کنند. اما بیشتر به این دلیل استفاده می شود تا سرگرم شوند و مشکلات خود را فراموش کنند.

جالب اینجاست که بسیاری از وسایل در این کارائوکه ها قدیمی است اما همین باعث می شود که احساس راحتی بیشتری به افراد بدهد. در کارائوکه ها و یا همان نوربانگ های گران در تلویزیون یا صفحه نمایشگر، یک موزیک ویدیو پخش می شود که اشعار آهنگ در آن نمایش داده می شود. اما در نوربانگ های معمولی تصاویر مختلفی از سگها گرفته تا مناظر طبیعت نمایش داده می شود.

کارائوکه های کره ای سه نوع هستند: نوع اول که فقط برای خواندن استفاده می شوند و نوشیدن مشروبات الکلی در آن ممنوع است، دوم نوربانگ هایی هستند که در آنها علاوه بر خواندن مشروبات الکلی نیز می نوشند. همچنین نوع سومی نیز وجود دارد که مخصوص افراد بزرگسال است و به آن اشاره نمی کنم.